W tym urzekającym dziele, wibrantny bukiet eksploduje z ciemnego, tajemniczego tła, wywołując poczucie witalności i życia. Rozmieszczenie jest pełne kwiatów—zabawna mieszanka kolorów i kształtów, od jasnych żółci po ciemne błękity i miękkie biele. Każdy kwiat zdaje się tańczyć i kręcić, jakby został uchwycony w ruchu, świadectwo unikalnego sposobu van Gogha na ożywienie martwej natury. Grube, pewne pociągnięcia pędzlem tworzą teksturowaną powierzchnię, która przyciąga widza, niemal zapraszając go do sięgnięcia i poczucia delikatnych płatków kwiatów.

Sam kształt jest imponujący; kwiaty wylewają się z czarnej wazy, która wyraźnie kontrastuje z otaczającymi cieniami. Napięcie między światłem a ciemnością nie tylko podkreśla kolory, ale także dodaje głębokości emocjonalnej do dzieła—zawiera w sobie ukryte uczucie chaosu zestawione z spokojną obecnością wazy. Dzieło to zostało stworzone w okresie wielkiego zamieszania osobistego i zawodowego van Gogha, co w sposób elokwentny kanalizuje jego emocje; radość natury zderza się z wewnętrznymi rozterkami artysty, dając widzowi głębokie spojrzenie na jego doświadczenia. Pełne energii, to martwa natura nie tylko zdobi płótno, ale i zaprasza nas do refleksji nad złożonością istnienia.