Ta intymna i pełna emocji scena wciąga widza w spokojny moment przepełniony mitologicznymi symbolami. Kompozycja skupia się na siedzącym mężczyźnie owiniętym głęboką czerwienią płaszcza, który silnie kontrastuje z chłodną, niebiesko-zieloną ścianą w tle. Jego zamyślony wzrok skierowany jest ku małej, świetlistej postaci Amora, który energicznie biegnie w stronę otwartych drzwi. Technika światłocienia jest tu mistrzowsko zastosowana — ciepłe, migotliwe światło ogniska łagodnie oświetla wnętrze, rzucając cienie dodające głębi i tajemniczości. Gładka podłoga i skromne wyposażenie podkreślają prostotę, ale też czułość domowego otoczenia, podczas gdy leżący spokojnie lew obok łóżka symbolizuje siłę ujarzmioną łagodnością. Bogata paleta barw — czerwienie symbolizujące pasję, eteryczny blask otaczający Amora oraz stonowane ziemiste tony pokoju — tworzą surrealistyczną, lecz intymną atmosferę.

Obraz opowiada historię pełną napięcia emocjonalnego i klasycznej elegancji. Postawa i wyraz twarzy mężczyzny sugerują chwilę gorzkiej decyzji lub rezygnacji, podczas gdy Amor, uosabiający nagłą i nieopanowaną moc miłości, ucieka — dosłownie i metaforycznie. Stary pokój z posągami, portretami i łóżkiem przykrytym futrem przywodzi na myśl ponadczasowość mitu, łącząc widza ze światem starożytnych bogów i śmiertelników. Szczegółowość wykonania i wyważona kompozycja zapraszają do dłuższego wpatrywania się, by usłyszeć cichy trzepot skrzydeł Amora i wyczuć ukryte dramaty tego spokojnego, domowego obrazu. Dzieło to subtelnie łączy realizm z romantycznym mitem, będąc ucztą wizualną i emocjonalną.