W tym poruszającym dziele płótno uchwyca nocną scenę, która zdaje się skrywać sekret. Kompozycja rozkłada się z punktu widzenia podwyższonego, gdzie dachy, tworząc geometryczne kształty, znikają w oddali. Interakcja światła z rozsianymi domami tworzy intrygujący kontrast, z parą oświetlonych okien, które sugerują szepty życia wewnątrz. Kiedy twój wzrok przemieszcza się po płótnie, czujesz się jakbyś podglądał sen, który równoważy spokojną samotność z urokami kontaktu ludzkiego.

Technika Munch'a w tym dziele jest niewątpliwie płynna; z odważnymi pociągnięciami pędzla, które sugerują ruch, a nie ścisłą formalność, tworzy namacalną atmosferę spokoju, która otacza widza. Paleta barw składa się głównie z stonowanych błękitów i zieleni, które bez wysiłku stapiają się w spokojnym nocnym niebie; jednak intensywna czerwień-okrag z okien przerywa zimne tony, budząc emocjonalną rezonanację - uczucie tęsknoty lub oczekiwania. Historycy sztuki często odnosi się do tego dzieła jako głębokie odbicie eksploracji tematów psychologicznych przez Munch'a, ujawniając nie tylko krajobraz, ale również emocjonalny krajobraz, który odzwierciedla wewnętrzny świat artysty, spleciony z tkaniną zewnętrznej rzeczywistości.