Na tym urzekającym krajobrazie, żywe pociągnięcia pędzla tańczą na płótnie, jak gdyby pędzel uchwycił ulotną chwilę natury. Pola rozwijają się przed nami, całowane przez ciepłe odcienie słońca, podczas gdy bogate żółcie i łagodne zielenie przeplatają się, tworząc tkaninę, która wydaje się żywa. Słabe plamy szkarłatu sugerują dzikie kwiaty, które określają bezkres, być może sygnalizując nadejście wiosny lub lata, wypełniając widza łagodnym poczuciem nostalgii. Kołyszące się drzewa, wysokie i dumne, obramowują scenę w tle falujących wzgórz, delikatnie falujących pod wspaniałym niebem — marzycielskim, z bawełnianymi chmurami zakrywającymi horyzont.

Kiedy patrzę głębiej, przyciąga mnie ledwie słyszalne pomruki wioski w oddali, gdzie proste domy gnieżdżą się obok siebie, niemal ukrywając się w zielonym krajobrazie. Unikalna technika Moneta uchwycenia światła rozbrzmiewa w tym dziele, odzwierciedlając charakterystyczny znak ruchu impresjonistycznego: interakcję koloru i światła. Pociągnięcie pędzla jest zarówno namiętne, jak i beztroskie, jakby odbijało delikatne pociągnięcie wiatru, które wymiata trawę. Wywołuje ogromne poczucie spokoju, zapraszając do zanurzenia się w ten spokojny świat, oddychania świeżym powietrzem i zatrzymania się, podziwiając piękno tego momentu, tak jak to robił sam artysta wiele lat temu.