Scena przedstawiona w tym urzekającym dziele natychmiast przenosi cię do zamglonego momentu w czasie, kiedy Most Charing Cross wyłania się eterealnie z mgieł. Most, namalowany delikatnymi pociągnięciami pędzla, zdaje się unosić nad powierzchnią Tamizy, podczas gdy lśniące odbicia falują na złotej wodzie. Interpretacja Moneta zawiera transitory stan, jak gdyby powietrze samo było nasycone miękką, marzycielską jakością; filtrowane światło słoneczne pokrywa scenę i zachwyca obserwatora. Tutaj jesteśmy świadkami istoty impresjonizmu — triumfu spontaniczności i światła. Stonowana paleta kolorów, zdominowana przez ciepłe złota i pastele, tworzy prawie surrealistyczną atmosferę, w której granica między niebem a wodą rozpływa się w pięknym rozmyciu.

Czujemy, jak atmosfera zagęszcza się wokół postaci na dalekim moście, przypominając o tętniącym życiem Londynie z początku XX wieku. Jednak tutaj, w tej chwili uwiecznionej na płótnie, panuje spokój. Praca Moneta zaprasza cię do zatrzymania się, do wciągnięcia w spokój, do rozkoszowania się pięknem ulotności. Zestawienie cieni z żywymi światłami odzwierciedla podwójną naturę ludzkiego doświadczenia w tym tętniącym życiem mieście — harmonizację chaosu i spokoju, delikatne objęcie piękna, które wykracza poza czas i miejsce.