Rysunek uchwytuje istotę psiej elegancji, przedstawiając psa siedzącego w chwili spokoju. Postura psa—z uszami w górze i czujnym wyrazem—sugeruje połączenie czujności i odpoczynku. Staranna uwaga artysty na muskulaturze i teksturze sierści przekazuje wrażenie żywego realizmu; można niemal poczuć ciepło, które emanuje z rysunku. Poniżej subtelne szkice sugerują inne pozy, prawdopodobnie badając formę i funkcję. Delikatne, lecz celowe linie ożywiają szkic, zapraszając widza do docenienia zarówno tematu, jak i umiejętności artysty.

Co mnie najbardziej zaskakuje, to jak proste medium, takie jak ołówek, może wzbudzać tak głębokie emocje; rysunek wydaje się niemal żywy. Miękkość linii wspaniale kontrastuje z wyrazistością zarysu psa, tworząc trójwymiarowość, która przyciąga cię do jego świata. Górny margines zawiera ręcznie napisany tekst — niemal jak szept intencji artysty — przypominając nam o ulotnej naturze sztuki i historiach, które się za nią kryją. Istnieje tu wyczuwalna więź, most między artystą, dziełem a obserwatorem, jakby czas zatrzymał się, abyśmy mogli być świadkami tej ulotnej chwili uchwyconej na papierze.