W tym fascynującym dziele tancerka jest owinięta w eteryczną zasłonę z głębokiego zielonego materiału, która wiruje wokół niej w dynamicznym ruchu. Pociągnięcia pędzla są teksturowane i ekspresyjne, przekazując uczucie energii, kiedy się obraca; ruch jest niemal namacalny, zapraszając widzów do odczuwania połączenia z nią. Materiał falujący w różnych odcieniach zieleni i z błyszczącymi gwiazdami sugeruje niebiański motyw, który przekracza fizyczne otoczenie. Użycie cienia tworzy wyraźny kontrast z jej skórą, podkreślając jej grację i płynność materiału. Jakby uchwycona w momencie tańca, pozycja figury wywołuje senne wrażenie. Cała kompozycja, z bliskim fokusowaniem na tancerce, uchwyca ulotny moment piękna i sztuki.

Emocjonalny wpływ tego dzieła jest głęboki. Pomimo względnie małego rozmiaru, emanuje poczuciem radości splecionym z samotnością, przypominając taniec wykonywany wyłącznie dla kosmosu. Kontekst historyczny dodaje dodatkowe warstwy znaczenia, ponieważ początek XX wieku był okresem bogatym w eksplorację ruchu i wyrazu przez sztukę; ten utwór stoi jako hołd zarówno dla tańca, jak i dla transformacyjnej mocy występu. Dzięki żywym kolorom i energetycznej reprezentacji, obraz zaprasza widzów do zagubienia się w rytmie jej ruchu, oferując chwilową ucieczkę do świata, gdzie sztuka i ruch idealnie się ze sobą łączą.