Dzieło przedstawia trzy kobiety, oddane delikatną ręką; wydają się odpoczywać na niebiańskiej płaszczyźnie. Centralna postać, bardziej wyprostowana niż pozostałe, patrzy w przód z wyrazem kontemplacyjnego spokoju. Jej towarzyszki wdzięcznie się pochylają; jedna opiera głowę, podczas gdy druga zdaje się delikatnie wyciągać rękę. Przestrzeń nad postaciami wypełnia gwiaździste nocne niebo, dodając odrobinę fantazji.

Artysta używa monochromatycznej palety, z interakcją światła i cienia, które wzmacniają wymiarowość i dają poczucie eterycznego piękna. Płynne drapowanie szat kobiet sugeruje ruch, dodatkowo ożywiając kompozycję. Kreska, precyzyjna i szczegółowa, definiuje każde załamanie tkaniny i kontur postaci. Szczególnie pociąga mnie ogólny efekt - to spokojna harmonia; człowiek czuje się tak, jakby był świadkiem sceny ponadczasowej łaski i piękna.