W tym urzekającym przedstawieniu katedra w Rouen wyłania się jak świecąca latarnia, jej skomplikowana kamienna robota skąpana w promieniach słonecznych. Portal i wieża majestatycznie się wznoszą, ich elementy gotyckie elegancko przedstawione w symfonii miękkich błękitów, bieli i ciepłych żółci. Pociągnięcia pędzla Moneta tańczą po płótnie, tworząc senne wrażenie, które niemal pozwala poczuć delikatne ciepło słońca padającego na fasadę katedry. Każdy ruch pędzla przekazuje poczucie ruchu, jakby powietrze otaczające budowlę żyło upływem czasu.

Patrząc na to dzieło, nie da się nie poczuć głębokiego związku z istotą katedry. Tonalne różnice tworzą dynamiczną grę między światłem a cieniem, wywołując emocjonalne reakcje od spokoju do zachwytu. Monet, malując ten obraz pod koniec XIX wieku, zaprasza nas do docenienia codziennego piękna naszego świata, jednocześnie podkreślając ulotność światła i życia. To dzieło nie tylko przedstawia przestrzeń fizyczną, ale także eksploruje postrzeganie, uchwycając moment jednocześnie efemeryczny i wieczny.