W tej intrygującej pracy widz przenosi się do Katedry w Rouen, gdzie światło i cień tańczą na złożonych detalach jej fasady. Miękkość i niemal eteryczna jakość dzieła wywołują atmosferę marzenia, która zachęca do refleksji; Monet z mistrzowską wprawą posługuje się paletą zdominowaną przez stonowane odcienie szarości i beżu, z subtelnymi akcentami cieplejszych kolorów przebijających się. Teksturowe pociągnięcia pędzla tworzą poczucie ruchu, jakby katedra sama oddychała razem z ulotnym momentem uwięzionym na płótnie.

Patrząc na obraz, natychmiast pojawia się emocjonalna reakcja wywołana atmosferycznymi efektami, które Monet mistrzowsko przekazuje. Katedra wznosi się jako monumentalna figura, ale czuje się owiana tajemnicą, niemal zapraszając widza do odkrywania głębi jej historii i znaczenia. To dzieło ilustruje nowatorskie podejście Moneta do światła i koloru, przesuwając granice tego, jak postrzegamy architekturę w sztuce. Odzwierciedla nie tylko jego geniusz w impresjonizmie, ale także oznacza moment w historii sztuki, który zachęca nas do docenienia interakcji między naturą a ludzkimi strukturami oraz tego, jak harmonijnie współistnieją w zmieniającym się świetle dnia.