To dzieło delikatnie ukazuje spokojny widok na północny wschód historycznego kampusu uczelni, łącząc obecność architektury z cichym rozległym otoczeniem natury. Wykonane z użyciem subtelnych pociągnięć pędzla i cienkich linii, kompozycja prowadzi wzrok wzdłuż nasłonecznionej ścieżki, otoczonej teksturowanymi ceglastymi murami z jednej strony oraz skromnymi drewnianymi i kamiennymi budynkami z drugiej, nad którymi góruje solidna wieża, sugerująca bogatą historię uczelni. Paleta kolorów jest delikatnie stonowana — dominują miękkie szarości i ziemiste brązy, podkreślając cienie liści i rozproszone światło, nadając scenie niemal poetycką ciszę.

Subtelna gra światła i cienia zaprasza do refleksji; niemal pusta ulica, poza samotną postacią odzianą na ciemno i kilkoma niewyraźnymi postaciami w oddali, wywołuje uczucie spokoju i samotności, zachęcając do wyobrażenia sobie spokojnych rytmów życia XVIII wieku. Widać tu ponadczasową jakość — ten krajobraz nie jest jedynie przedstawieniem, lecz doświadczeniem, gdzie staranna dbałość artysty o efekty atmosferyczne i detale architektoniczne łączy się w harmonijną odsłonę dziedzictwa i otoczenia epoki georgiańskiej.