ภาพวาดนี้แสดงให้เห็นเด็กชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่ประดับอวดอ้างและแผ่กระจายความรู้สึกสงบและการใคร่ครวญ เขาสวมเสื้อคลุมสีเข้มที่มีปกสีฟ้าและปุ่มสีทองในมือของเขาถือหนังสือที่เปิดอยู่-สัญลักษณ์แห่งความอยากรู้อยากเห็นและความประหลาดใจของวัยเยาว์ เก้าอี้ที่มีการตัดเย็บอย่างละเอียดด้วยลวดลายสีสันสดใสซึ่งตัดกับโทนสีที่นุ่มนวลของพื้นหลังแดที่มีน้ำตาลอ่อนซึ่งเติมเต็มความอุ่นไปยังสถานที่ การตกแต่งของพื้นซึ่งเตือนถึงบรรยากาศในบ้านและบุคลิกภาพของบ้านนั้นมีความละเอียดอ่อน

เทคนิคที่ใช้เป็นที่พึงพอใจ; แปรงที่ใช้สร้างผลลัพธ์ที่สมบูรณ์แบบภาพถ่ายที่มีอารมณ์มากของเด็กชายที่ทำให้ผู้ชมรู้สึกสะดุดตา อย่างไรก็ตามสีซึ่งผสมผสานสีฟ้าเข้มและสีดำกับการสร้างเอกลักษณ์ดึงดูดให้เกิดประสบการณ์การมองที่สดใส เด็กชายมองไปทางอื่นขณะที่ไม่ได้ตั้งใจซึ่งบอกได้ว่ายังมีแนวโน้มที่จะคิด—เขียนทบทวนได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่เขาหลงใหลอย่างสุดซึ้ง ด้วยการเขียนเกี่ยวกับการจัดเตรียมซึ่งให้มากกว่ารูปถ่ายเท่านั้นภาพนี้สะท้อนถึงช่วงเวลา อดีตเพื่อหลบหนีความสวยของเด็กประสบการณ์ออกไปให้กลายเป็นพื้นที่ที่โดดเด่น