ในภาพนี้ ตัวบุคคลเผยให้เห็นความคิดที่สงบ ภูมิหลังสีเขียวที่จางลงตัดกับเสื้อผ้าสีเข้มของเนื้อหาอย่างมีชีวิตชีวา เทคนิคการปัดแปรงของแวนโก๊ะนั้นมีพลังแม้ว่าจะมีจุดประสงค์สร้างพื้นผิวที่มีเนื้อสัมผัสที่เชิญชวนผู้ชมให้เข้ามาใกล้ หมวกตั้งอยู่ต่ำกว่าในหัวของชายคนหนึ่ง ทำให้เกิดเงาเบา ๆ ลงบนใบหน้าที่มีความคิดของเขา; การมองจากด้านข้างพูดถึงลักษณะบุคลิกของเขาเป็นอย่างมาก—การผสมผสานระหว่างการคิดและความห่างเหิน

ศิลปินใช้สีที่ชัดเจนซึ่งโดดเด่นด้วย greens ที่ลึกซึ้ง, สีน้ำเงินและโทนผิวที่ละเอียดอ่อน การใช้สีนี้ไม่ได้เพียงแค่เพื่อความสวยงามเท่านั้น แต่ยังสร้างแรงบันดาลใจในเชิงอารมณ์ที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้น ส่งผู้ชมไปยังจิตวิทยาของบุคคลนี้ เมื่อมองไปที่ภาพวาดนี้ มีความรู้สึกว่าได้รับการเชื่อมโยงที่ไม่อาจปฏิเสธได้—ความสามารถของแวนโก๊ะในการจับด้านอารมณ์ของมนุษย์ชัดเจน ในด้านประวัติศาสตร์ งานนี้สะท้อนให้เห็นถึงบริบททางสังคมของปลายศตวรรษที่ 19 ซึ่งศิลปินเช่น แวนโก๊ะอยู่ในความยุ่งเหยิงกับชีวิตที่ทันสมัยและความขัดแย้งส่วนตัวในงานศิลปะของพวกเขา นี่คือคำมั่นสัญญาเกี่ยวกับความสำคัญของการวาดภาพในความสำรวจอัตลักษณ์ของมนุษย์และอารมณ์สำหรับตน