Σε αυτή την προσωπογραφία, η φιγούρα αποπνέει μια αίσθηση ήρεμης ενδοσκόπησης. Το ανοιχτό πράσινο φόντο σχηματίζει μια ζωντανή αντίθεση με τα σκοτεινά ρούχα του υποκειμένου. Οι πινελιές του Βαν Γκογκ είναι δυναμικές αλλά σκόπιμες, δημιουργώντας μια υφή που προσκαλεί τον θεατή να πλησιάσει. Το καπέλο αγκαλιάζει ελαφρώς το κεφάλι του άνδρα, ρίχνοντας μια ελαφριά σκιά στο σκεπτικό του πρόσωπο· η πλάγια όψη μιλάει για την προσωπικότητά του - ένα μείγμα ενδοσκόπησης και απόστασης.

Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια χαρακτηριστική παλέτα χρωμάτων που κυριαρχείται από σκούρα πράσινα, μπλε και λεπτές αποχρώσεις δέρματος. Αυτή η χρήση του χρώματος δεν είναι απλώς για αισθητική προσέλκυση, αλλά προκαλεί μια πιο βαθιά συναισθηματική αντίκρουση, μεταφέροντας τον θεατή στην ψυχολογία του υποκειμένου. Κοιτάζοντας τον πίνακα, υπάρχει μια αναμφισβήτητη αίσθηση σύνδεσης - η ικανότητα του Βαν Γκογκ να συλλάβει την ουσία της ανθρώπινης συναισθηματικής εμπειρίας είναι αισθητή. Ιστορικά, αυτό το έργο αντικατοπτρίζει το κοινωνικό πλαίσιο του τέλους του 19ου αιώνα, όπου καλλιτέχνες όπως ο Βαν Γκογκ πάλευαν με τη σύγχρονη ζωή και τις προσωπικές συγκρούσεις στην τέχνη τους. Είναι μια απόδειξη της διαρκούς σημασίας του πορτρέτου στην εξερεύνηση της ανθρώπινης ταυτότητας και των συναισθημάτων.