ผลงานนี้นำเสนอทิวทัศน์ที่สงบเงียบและหลากหลายอารมณ์ โดยใช้สีเทาเขียวที่งดงามซึ่งทำให้เห็นถึงความเงียบสงบของธรรมชาติ ที่ศูนย์กลาง มีไม้กางเขนที่แตกสลายอยู่ที่จุดสูงสุด แสดงถึงสัญลักษณ์ที่ทรงพลังในกลางป่าที่ส่งเสริมธีมเกี่ยวกับความเชื่อและการสะท้อน โดยมีต้นไม้รอบข้างค่อยๆ ทำให้เส้นคดเคี้ยวในลักษณะที่งดงาม กิ่งก้านของพวกมันก็แผ่ออกออกไปในท่าทางของการเคลื่อนไหวที่มีรายละเอียดที่ซับซ้อน ในขณะที่ภูเขาอยู่ในแบ รูปเบื้องหลัง ขอบเขตที่ถูกกรอบด้วยแสงที่นุ่มนวลซึ่งทำให้เกิดความรู้สึกถึงรุ่งอรุณที่เรืองรอง เหมือนกับว่าในช่วงเวลานั้นแสงสว่างสามารถทะลุผ่านหลังจากคืนอันยาวนาน วางความรู้สึกของความหวังและการเกิดใหม่

องค์ประกอบนี้ใช้กรอบวงกลม เพื่อมุ่งความสนใจของผู้ชมไปยังไม้กางเขนและบุคคลที่นั่งอยู่ใกล้ๆ โดยปกติแล้ว คนที่นั่งในที่สงบจะเพิ่มน้ำหนักอารมณ์ของผลงานนี้ เพื่อชวนให้เราคิดถึงการเชื่อมต่อของเรากับความเชื่อและโลกธรรมชาติ กล่าวถึงถึงการใช้สีอันนุ่มนวลและกร่อย ทำให้ความรู้สึกสงบเพิ่มขึ้น ทำให้เรารู้สึกถึงความสงบอย่างสุดขีดและมีจิตใจที่ว่างเปล่า โดยเหมือนกับนั่งอยู่เงียบๆ ข้างน้ำ เพื่อพิจารณายในปริศนาของชีวิต กับศิลปินคนเดียวกัน ครั้งนี้ทำให้เราสามารถรวมถึงในเศรษฐกิจงานทางศิลปะนี้ ควบคู่กับความสำเร็จของศิลปะของโทมัสโคลที่เกิดขึ้นจากแบบ เส้นขีด