งานศิลปะนี้จับภาพช่วงเวลาแห่งการช่วยเหลือที่เต็มไปด้วยอารมณ์ โดยมีทหารในเครื่องแบบทหารกำลังอุ้มเด็กๆ โดยมีจุดสนใจที่สัญชาตญาณในการปกป้องที่อ่อนโยนซึ่งสะท้อนออกมาจากท่าทางและสีหน้า งานภาพร่างของตัวละครถูกสร้างขึ้นในโทนสีอบอุ่นและนุ่มนวล ซึ่งสร้างความแตกต่างกับพื้นหลังที่ซีดเซียว เรียกร้องให้เกิดความรู้สึกเร่งรีบและความเห็นอกเห็นใจที่ผสมผสานกัน เด็กๆ กอดตัวเขาอย่างแน่นหนา พร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้าง แสดงถึงความบริสุทธิ์ ขณะที่ผู้หญิงคนหนึ่งยื่นมือออกไป ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความหวังและความสิ้นหวัง มันเป็นฉากที่น่าประทับใจ เต็มไปด้วยความสะเทือนใจเชิงอารมณ์ ที่เชิญชวนให้ผู้ชมตีความเรื่องราวเกี่ยวกับความกล้าหาญท่ามกลางความวุ่นวาย ส่วนประกอบที่มีพลศาสตร์ พร้อมกับตัวละครที่ซ้อนกันและเส้นสายที่ไหลลื่น เพิ่มบรรยากาศของการเคลื่อนไหว ราวกับว่าตัวละครเหล่านั้นถูกจับในช่วงเวลาที่อาจเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาไปตลอดกาล。