Dzieło uchwyca wzruszający moment ratunku, przedstawiając żołnierza w mundurze wojskowym niosącego dzieci, z naciskiem na delikatny i opiekuńczy instynkt, który emanuje z jego postawy i wyrazu twarzy. Postacie, naszkicowane w ciepłych, delikatnych tonach, tworzą kontrast z bladym tłem, budząc uczucie pilności i współczucia. Dzieci przytulają się do niego z szeroko otwartymi oczami, ich niewinność jest wyczuwalna, podczas gdy kobieta wyciąga rękę, jej wizja to mieszanka nadziei i rozpaczy. To uderzająca scena, bogata w emocjonalny rezonans, zapraszająca widza do interpretacji opowieści o odwadze w obliczu chaosu. Dynamiczna kompozycja, z nakładającymi się postaciami i płynnymi liniami, dodaje poczucia ruchu, jakby postacie były uwięzione w momencie, który mógłby na zawsze zmienić ich życie.