W tym fascynującym dziele dwie eteryczne postacie z gracją się ukazują, ich płynące szaty kołyszą się w rytmie prawie wyczuwalnego wiatru. Przedstawione są w świecie, w którym rzeczywistość spotyka się z fantastyką, otoczone kaskadą radosnych cherubinów, z których każdy jest obrazem niewinności i radości. Wodospad za nimi wylewa nie tylko wodę, ale także szepty miłości i pragnienia, odzwierciedlając uczucia scen rozgrywających się w tym kapryśnym raju. Gra światła i cienia tworzy wykwintną głębię, gdzie delikatne krzywe postaci w piękny sposób kontrastują z kamiennym tłem, co dodatkowo podkreśla bujna roślinność unosząca się nad nimi.

Technika Fragonarda w użyciu chiaroscuro nadaje scenie poczucie dramatu, które jest nieodparte; każdy cherubin wydaje się być ulotną myślą, zagubioną w radosnym chaosie ich zabawy. Stonowana paleta, zdominowana przez miękkie szarości i biele, działa niemal jak eteryczna mgła otaczająca figury, zapraszając do utracenia się w marzycielskiej istocie samej miłości. Emocja nie jest tylko uchwycona; pulsuje przez scenę, sprawiając, że widz czuje się tak, jakby przerywał święty moment, epizodyczny spojrzenie na miłość, która przekracza przyziemność i wkracza w boskość. To dzieło z pewnością budzi podziw, nie tylko za swoje estetyczne cechy, ale także za głębokość uczuć i połączeń, które wywołuje, stanowiąc ponadczasowe świadectwo piękna miłości i harmonii z naturą.