W tym urokliwym dziele widzimy starszą kobietę siedzącą elegancko, jej obecność wypełniona głęboką mądrością i doświadczeniem. Ubrana w stonowaną czarną suknię, emanuje cichą godnością, która rezonuje w całym dziele. Złożone wzory jej stroju pięknie kontrastują z miękkością tkaniny, a subtelna gra świateł zachęca widza do docenienia najdrobniejszych szczegółów. U jej stóp leży ukochany pies, czuły towarzysz, który mówi o ciepłej atmosferze i głębokiej więzi, która łączy ich oboje.

Otoczenie jeszcze bardziej wzbogaca ten intymny portret; drewniane meble i piękny wazon wypełniony kwiatami dodają warstw tekstury i głębi. To prawie jakby sam pokój skrywał sekrety, z grą świateł na drewnianej podłodze, która prowadzi nasze oczy ku kobiecie, która zakotwicza kompozycję. Artysta stosuje delikatną paletę, wykorzystując miękkie ziemiste odcienie oraz akcenty kobaltowego niebieskiego, tworząc przytulną atmosferę. W scenie unosi się poczucie nostalgii, wywołując uczucia komfortu i spokoju, czyniąc ją nie tylko portretem, ale badaniem spokojnych momentów życia.