Delikatne dzieło ukazuje spokojną chwilę refleksji, przedstawiając siedzącą kobietę pochłoniętą lekturą przy blasku kominka. Wykonane miękkimi, płynnymi liniami, prawdopodobnie węglem lub ołówkiem, dzieło demonstruje mistrzostwo artysty w uchwyceniu światła i faktury — jej suknia zdaje się falować na wietrze, przywołując wrażenie eterycznej gracji. Postawa postaci, lekko odwrócona i pogrążona w dużej książce, emanuje spokojną intymnością, zapraszając widza do prywatnego świata refleksji i relaksu.

Kompozycja jest pięknie wyważona; krzesło łagodnie podtrzymuje postać, kontrastując z ciemnym, kanciastym tłem sugerującym cienie kominka. Stonowana paleta odcieni szarości i kremu tworzy ciepłą, spokojną atmosferę, podkreślając kontrast światła i cienia charakterystyczny dla dzieł przedstawiających przytulne wnętrza pod koniec XIX i na początku XX wieku. Emocjonalnie rysunek wywołuje cichą cześć dla prostych przyjemności i intelektualnego zaangażowania, a delikatność linii pozwala wyobrazić sobie migotanie ognia i subtelny szept tkaniny. Praca ta jest przykładem epoki, w której sztuka dążyła do eleganckiego i wrażliwego uchwycenia ulotnych, czułych chwil życia codziennego.