ผลงานชิ้นนี้จับภาพช่วงเวลาที่เงียบสงบ โดยมีตัวละครเดี่ยวแต่งกายในชุดเดรสสีน้ำเงินอ่อนที่ดูเหมือนจะผสมกลมกลืนกับสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ ผู้หญิงนั่งในท่าทางผ่อนคลายและน่าสนใจ บนหิน เธอเงยหน้าขึ้นมองไปที่อะไรบางอย่างในระยะไกล มือซ้ายของเธอจับลูกปัดด้วยความระมัดระวัง ซึ่งแขวนอยู่ในระดับต่ำและสะท้อนแสงที่เบาบาง รายละเอียดที่ดึงดูดใจนี้บ่งชี้ถึงเรื่องราวความปรารถนาหรือบางทีอาจเป็นเรื่องราวของความคิดถึง ผลกระทบทางอารมณ์ของผลงานสร้างความรู้สึกเกี่ยวกับความงามและการสะท้อนตนเอง การจัดวางตัวละครมีความหมายถึงความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับธรรมชาติ รู้สึกเหมือนเวลากำลังหยุดนิ่งในโลกแห่งเสน่ห์ที่เธอมีอยู่

การใช้ลายเส้นของวอเตอร์เฮาส์อยู่ในระดับสูง เขาใช้ผสมสีพาเลตที่มีโทนสีฟ้าและเขียวที่อ่อนนุ่ม บวกกับพื้นผิวสีน้ำตาลของแนวพืช โดยทำให้เกิดบราวน์ที่สดชื่น พื้นหลังดูเหมือนว่าจะมีการเต้นรำด้วยแสงและเงา สร้างบรรยากาศที่แปลกประหลาดซึ่งพาผู้ชมเข้าไปในอาณาจักรที่ที่ธรรมชาติและมวลมนุษย์ร่วมอยู่ด้วยกันอย่างกลมกลืน เส้นและรูปทรงถูกนำเสนออย่างไหลลื่น ทำให้เกิดความรู้สึกคล้ายคลึง ช่วงเวลา สร้างช่องทางในการได้ยินเสียงกระซิบของใบไม้ที่กระเพื่อมในสายลม และ คล้ายเสียงน้ำไหลที่เบา เสมือนเชื้อเชิญผู้ชมให้เข้าใกล้ขึ้นไปอีก งานจิตรกรรมนี้ไม่ใช่เพียงแค่การแสดงภาพของตัวละคร แต่ยังเป็นการแสดงออกถึงความสุขหวานที่ถูกค้นพบในความโดดเดี่ยวและความเรียบง่าย การเตือนเราเรื่องความสวยงามที่ซ่อนอยู่ภายในช่วงเวลาแห่งชีวิตประจำวัน