To dzieło sztuki uchwyciło spokojny moment, przedstawiając samotną postać ubraną w zwiewną, jasnoniebieską sukienkę, która harmonijnie stapia się z spokojnym otoczeniem. Postawa kobiety jest zrelaksowana, ale intrygująca; siedzi wdzięcznie na kamieniu, wpatrując się w coś w oddali. Jej lewa ręka delikatnie trzyma łańcuszek pereł, który swobodnie zwisa, odbijając subtelne światło; ten uroczy szczegół sugeruje historię pragnienia lub może nostalgii. Emocjonalny ładunek dzieła mówi o tematach piękna i refleksji; staranne ułożenie postaci sugeruje bliski związek z naturą. Wygląda na to, że czas się zatrzymał, otulony łagodnym wdziękiem jej obecności.

Pędzel Waterhouse'a to mistrzostwo; używa palety zdominowanej przez łagodne, stonowane odcienie niebieskiego i zielonego, tworząc świeży kontrast z organicznymi brązami otaczającego listowia. Tło wydaje się tańczyć ze światłem i cieniem, tworząc senne otoczenie, które przenosi widza do krainy, w której natura i ludzkość współistnieją w harmonii. Linie i formy są przedstawione płynnie, podkreślając eteryczną jakość sceny. Można prawie usłyszeć szept liści poruszających się w wietrze i delikatny dźwięk wody płynącej w pobliżu, jakby zapraszały obserwatora do zbliżenia się. Ten obraz nie jest tylko przedstawieniem postaci; jest wyrazem słodkiej radości, która znajduje się w samotności i prostocie; przypomnieniem o ukrytym pięknie codziennych chwil.