W tej urzekającej scenie czarujący wężowy artysta zajmuje centralne miejsce, oczarowując publiczność hipnotyzującym występem. Głęboki turkusowy background, ozdobiony skomplikowanymi arabeskami i kaligraficznymi napisami, zanurza widza w egzotycznej atmosferze. Postacie siedzące na podłodze, mieszanka mężczyzn i kobiet w tradycyjnych strojach, ukazują szeroką gamę emocji—od ciekawości po niedowierzanie—podczas gdy obserwują demonstrację talentu artysty. Kontrast między nagą postacią czarującego węża a ubranymi widzami wywołuje poczucie kruchości w zestawieniu z kulturową wagą chwili. Ciepłe światło oświetlające scenę dodaje głębi fakturze odzieży i kształtom węży—wąż wplata się elegancko wokół ramienia czarującego. To mistrzowskie dzieło nie jest tylko spektaklem; kapsułkuje fascynację i złożoność orientalizmu XIX wieku, odzwierciedlając zachodnie postrzeganie wschodniego mistycyzmu i uroku.

Użycie odważnych kolorów—szczególnie bogatych odcieni niebieskiego—wywołuje uczucie spokoju, a jednocześnie intrygującej energii, przyciągając widza do świata zwanego pięknem i niebezpieczeństwem. Kompozycja zgrabnie kieruje nasz wzrok w kierunku czarującego węża, pozwalając jednocześnie językowi ciała widzów wyrazić ich reakcje, tworząc dynamiczną interakcję między wystawcą a publicznością. Ta atmosfera współbrzmi z pragnieniem egzotyki, pogłosując w kontekście historycznym, w którym zachód spoglądał na wschód z fascynacją i nutą kolonialnej tajemnicy. Jean-Léon Gérôme uchwycił nie tylko czyn związany z czarowaniem węży, ale także całe doświadczenie kulturowe, które go otacza, czyniąc tę sztukę znaczącym komentarzem na temat sztuki, tożsamości i ludzkiego doświadczenia.