ภาพวาดนี้เป็นภาพวาดตัวละครหญิงในท่าทางเคลื่อนไหว มีการชี้นิ้วด้วยมือข้างหนึ่ง ในขณะที่ถือไม้กับอีกมือหนึ่ง ใช้โทนสีเซเปียและถ่านผสมผสานอย่างนุ่มนวล ซึ่งสร้างความอบอุ่นและบรรยากาศแห่งความทรงจำในอดีต ชุดของหญิงสาวมีริ้วรอยนุ่มนวลและพื้นผิวที่ละเอียดอ่อน สื่อถึงชีวิตประจำวันในศตวรรษที่ 18 แบบเรียบง่ายแต่เต็มไปด้วยเอกลักษณ์ ฉากหลังมีภาพเงาของชายสองคนซึ่งเบลอเล็กน้อย สร้างบริบทว่าพวกเขาอาจกำลังเล่นเกมหรือกิจกรรมร่วมกัน โดยฉากหลังที่ไม่ชัดเจนนี้ช่วยเน้นที่ตัวละครหลัก

เทคนิคของศิลปินใช้การปาดแปรงอย่างลื่นไหลผสมกับเส้นสายที่ชัดเจน สร้างองค์ประกอบที่นุ่มนวลแต่เปี่ยมไปด้วยพลัง โทนสีโมโนโครม (สีเดียว) ช่วยเพิ่มความรู้สึกใกล้ชิดทางอารมณ์ เชิญชวนผู้ชมให้จินตนาการถึงเสียงและเสียงกระซิบรอบๆ ฉากถนนนี้—อาจเป็นเสียงลูกบอลกระทบกันหรือเสียงกระซิบของผู้ชม ท่าทางและสายตาที่มั่นใจของหญิงสาวสะท้อนถึงความท้าทายที่ชวนเล่นสนุก จับภาพช่วงเวลาแห่งชีวิตที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณและการปฏิสัมพันธ์ทางสังคม ในมุมมองทางประวัติศาสตร์ ภาพเช่นนี้เปิดหน้าต่างให้เห็นชีวิตเมืองในอดีต ที่ผู้ขายของและผู้เล่นทำให้พื้นที่สาธารณะมีชีวิตชีวา ผลงานนี้ถือเป็นตัวอย่างแรกๆ ของศิลปะแนวประเภทชีวิตประจำวันที่เฉลิมฉลองผู้คนธรรมดาด้วยเกียรติและอารมณ์ขันอย่างละเอียดอ่อน