To ujmujące studium postaci przedstawia kobietę w dynamicznej pozie, uchwyconą w ruchu, wskazującą jedną ręką, trzymając jednocześnie kij drugą. Wykonane delikatną mieszanką sepii i węgla, stonowana paleta barw ziemi dodaje scenie ciepła i nostalgii. Ubranie kobiety — z miękkimi fałdami i subtelną fakturą — przywołuje na myśl codzienne życie XVIII wieku, proste, lecz pełne charakteru. W tle, zarysowane nieostro postacie mężczyzn dodają narracyjnego kontekstu, sugerując wspólną grę lub rozrywkę, a nieokreślone tło kieruje wzrok na główną postać.

Technika artysty łączy płynne pociągnięcia pędzla z wyraźnymi liniami, tworząc miękką, lecz dynamiczną kompozycję. Monochromatyczna paleta podkreśla emocjonalną intymność, zapraszając widza do wyobrażenia sobie dźwięków i szeptów towarzyszących tej ulicznej scenie — może stukania kul lub cichych rozmów widzów. Pewne spojrzenie i zdecydowana postawa kobiety promieniują figlarnym wyzwaniem, zatrzymując żywy moment ducha i interakcji społecznych. Historycznie tego typu przedstawienia pozwalają zajrzeć w przeszłe życie miejskie, gdzie uliczni sprzedawcy i gracze ożywiali przestrzenie wspólne. Ten obraz to wczesny przykład malarstwa gatunkowego, celebrującego godność i subtelny humor zwykłych ludzi.