Keskin siyah ve beyazla sunulan bir insan topluluğu, çerçeveyi dolduruyor. Sanatçı, dokulu, neredeyse dokunsal bir his yaratan titiz bir çizgi tekniği kullanıyor. Tarihi kıyafetler giymiş figürler, belirsizlik ve hayranlığın bir karışımıyla yukarı dönmüş yüzleriyle bir araya geliyorlar. Üzerlerinde, muhtemelen bir bulut veya dağ olan, dramatik gerilimi artıran devasa, belirsiz bir şekil beliriyor. Kompozisyon yoğundur, figürler üst üste biner, bakışları sahne boyunca yönlendirir. Bilinmeyen bir tehditle karşı karşıya kalan bir topluluk hissini uyandırır. Genel etki, sessiz bir dramadır. Sanatçının hem bireysel duyguyu hem de kolektif deneyimi yakalama yeteneğini gösterir ve izleyicinin bu belirsizlik anında mevcut hissetmesini sağlar.