Eser, izleyiciyi güneşin altında kalmış bir sokak sahnesine, taşlara kazınmış ve Orta Doğu'nun altın ışığıyla yıkanmış bir anlatıya sokuyor. Kabaca yontulmuş taşlardan inşa edilmiş yükselen duvarlar mekanı tanımlar; yaş ve tarihle işaretlenmiş, onlara elle tutulur bir ağırlık veren ustaca bir ışık ve gölge oyunuyla işlenmiştir. Yüksek bir kemer, uzaktaki bir şehir manzarasının, gözü keşfetmeye davet eden puslu, ışık dolu bir mesafeye doğru geri çekilen binalarının bir görüntüsünü çerçeveliyor.

Bu kompozisyondaki detaylar, dönemin günlük hayatına dair ipuçları sunuyor. Geleneksel kıyafetler giymiş figürler, her biri sahnenin daha büyük bir duvar halısında küçük bir iplik olan sokakta yer alıyor. Kompozisyon bir zıtlık çalışmasıdır: uzaydan geçen insan figürlerine karşı sağlam, sarsılmaz mimari; gölgeli sokaklara karşı berrak, parlak gökyüzü. Bu, gözlemlenen ve titizlikle yakalanan bir dünyadır.