Bu zarif çizim, yumuşak bir kanepede zarifçe yaslanan genç bir kızı yakalıyor; figürü nazik bir kesinlik ve yumuşak, akıcı çizgilerle betimlenmiş. Kızın bakışı düşünceli, neredeyse hüzünlü; sessiz bir içe dönüş anında yakalanmış gibi. Yüzünün detayları, özellikle gözleri ve saçları, elbisesi ve bacaklarının hafifçe taslak halinde çizilmiş hatlarıyla ince bir kontrast oluşturuyor; detay ve ima arasında uyumlu bir denge yaratıyor. Yumuşak gölgeleme ve ince kalem darbeleri, izleyiciyi sakin ve özel bir sahneye çekerek samimiyet ve sıcaklık uyandırıyor. Arka plandaki hafif profil eskizi, sanatçının sürecini ima ederek esere canlılık ve derinlik katıyor.

Kompozisyon zarif ve basit ama duygusal olarak zengin; kızın bedeni diyagonal olarak yerleştirilmiş ve bakışı eserin üzerinde akıcı şekilde yönlendiriyor. Monokrom palet, renk yerine kontur ve ifadeye odaklanıyor; biçim ve duyguyu detayın önüne koyan 20. yüzyıl başı çizim tekniklerini yansıtıyor. Bu çalışma, zamansız ve samimi bir his uyandırarak geçici bir anın yumuşak sakinliğini ve gençliğin melankolik masumiyetini çağrıştırıyor.