Bu eser, coşkulu bir atmosfer içinde, kutlama ruhunu sergileyerek parlayan bir Paris caddesini yakalamaktadır. On dört Temmuz gününde, ulusal gurur ve festivallarla dolup taşan bir gün, o dönemin kıyafetlerini giymiş birçok figür, bayrakların altında toplanmış; kırmızı, beyaz ve mavi renklerin bir araya geldiği bu görüntü, paylaşılan sevinci simgeliyor. Fırça darbeleri açık ve kasıtlı bir şekilde, Van Gogh'un ifadesel stilinin bir özelliği olarak, hareket hissini yaratıyor; sanki sahne, kahkahalar ve kutlama ile canlı hale geliyor. Kalın impasto, esere dokusal bir nitelik kazandırıyor, hemen hemen yukarıdaki bayrakların rüzgârda dalgalanışını hissetmenizi sağlıyor.

Daha yakından bakıldığında, ışık ve gölge oyununu takdir edebilirsiniz; güneş ışınlarının renkli bayrakların arasından süzülerek neşe dolu yüzleri aydınlattığını görebilirsiniz. Her fırça darbesi, duygularla puls ediyor, tarihi bağlamın ağırlığını zahmetsizce iletiyor—devrim kaosunun ardından Fransa'nın özgürlüğü ve birliği. Bu eser, Van Gogh'un kendi çalkantılı yaşam deneyimlerinin bir yansıması olarak görülebilirken, ona çok sevdiği Paris sokaklarının canlı kültürüne bir selam durmaktadır. Serbest fırça darbeleri, esere rüya gibi bir özellik katarak, kutlanan olayların tarihi önemine karşıt bir his yaratıyor; sanki Van Gogh, sadece bakmamız değil, bu kolektif coşku anına hissederek katılmamız gerektiğini vurguluyor.