Bu zarif tablodaki bir kadın, kendinden emin bir şekilde durarak, nazik bir şemsiyeyi tutarken, yumuşak bakışları izleyiciden uzak bir yere doğru yöneliyor; bu durum, onu çevreleyen yemyeşil doğanın ortasında sessiz bir düşünce anını üstü kapalı bir şekilde belirtiyor. Şık bir beyaz elbise içinde, çarpıcı bir siyah kuşakla süslenmiştir; zarafet ve sofistikelik ile birlikte, çevresi tarafından artırılan canlılık ve dinginlik karışımını yansıtıyor. Elbisesinin karmaşık detayları — dantel ve şemsiyesinin nazik yapısı — yeşil tonlar ve arada kalan ışıkların üzerinde belirgin bir şekilde öne çıkıyor. Hafifçe hışırtıda bulunan yaprakların sesini duymak ve dalların arasından sızan güneşin sıcaklığını hissetmek neredeyse mümkün.

Renoir’ın boya uygulaması ustalıktır; fırça tekniği eşsiz bir doku oluşturur ve kanvas üzerinde canlı bir nitelik kazandırır. Kompozisyon, sadeliği zarafetle dengeleyerek, gözün figüre odaklanmasını sağlarken, çevredeki doğanın güzellikte itaatkâr bir kontrapunkt olarak hizmet etmesini sağlar. Duygusal etki hissedilir derecede olup, bir huzur ve içsel düşünce yönelimi duygusu uyandırır. İzlenimcilik döneminin gelişmekte olduğu bir zamanda yaratılan bu eser, sadece Renoir’ın sanatsal yeteneğini değil, aynı zamanda ışık, renk ve anların algısıyla ilgili olarak sanat tarihinin önemli bir anını da yansıtır. Bu eser, modernliğe doğru yönelen bir dünyada boş zaman ve güzelliğin mükemmel bir temsili olarak işlev görmektedir.