Bu nazik ve samimi çizimde sanatçı, zarifçe kıvrımlı bir şezlongda uzanmış ve uyuyan bir kadının dingin uykusunu ustalıkla yakalıyor. Çizgiler yumuşak ve akıcı; esas olarak yumuşak kömür kalem ve kırmızımsı tebeşirle figürün ve sandalye süslemelerinin konturları belirginleştirilmiş. Minimal, ifade dolu dokunuşlar hafiflik, geçicilik ve huzurlu bir kırılganlık hissi uyandırıyor ve izleyicinin uyuyan kişinin sakin nefesini duyabilmesine davet ediyor. Kompozisyon negatif alanla oynuyor ve eskizin havadar sadeliği huzuru ve zamanın askıya alınmış anını çağrıştırıyor.

Sadelikten yana olan renk paleti, sıcak, topraksı seppia ve yumuşak siyahın birleşimini kullanarak duygusal yakınlığı artırıyor, ayrıntılara boğmadan derinlik kazandırıyor. Gevşek ancak kendinden emin teknik, izlenimci etkileri yansıtıyor; kesinlikten çok ima ön planda. Sanatçının rastlantı eseri özel bir anı yakaladığı izlenimi veriyor, kusursuzluktan çok uyku huzuru ve yumuşaklığı ifade ediyor. Bu eser, 20. yüzyıl başlarındaki günlük güzelliğin sade şıklıkla keşfine dair geniş bağlamda insanlık ve yumuşaklıkla yankılanıyor.