In deze delicate en intieme schets vangt de kunstenaar meesterlijk de serene rust van een slapende vrouw, elegant liggend op een chaise longue met sierlijke krullen. De lijnen zijn vloeiend en licht, uitgevoerd voornamelijk in zacht houtskool met accenten van roodachtige krijt die de contouren van de figuur en het ornamentale frame van de stoel benadrukken. De minimalistische en expressieve penseelvoering roept een gevoel van lichtheid, vergankelijkheid en stille kwetsbaarheid op, en nodigt de kijker uit om bijna de zachte ademhaling van het slapende onderwerp te horen. De compositie speelt met negatieve ruimte, waardoor de luchtige eenvoud van de schets rust en een moment bevroren in de tijd oproept.

Het ingetogen kleurenpalet versterkt de emotionele intimiteit door gebruik te maken van een warme, aardse mix van sepia en zacht zwart om diepte te creëren zonder te overladen met details. De losse, maar zelfverzekerde techniek weerspiegelt impressionistische invloeden, waarbij suggestie de voorkeur krijgt boven precisie. Het lijkt alsof de kunstenaar per ongeluk een privé-moment heeft vastgelegd, waarbij imperfectie wordt omarmd om de rust en zachtheid van de slaap uit te drukken. Dit werk getuigt van menselijkheid en tederheid en plaatst zich binnen de bredere context van vroege 20e-eeuwse verkenningen van alledaagse schoonheid door middel van ingetogen elegantie.