Bu zarif çizim, bir sandalyeye zarifçe yaslanmış, rahat ama zarif bir duruş sergileyen genç bir kadını gözler önüne seriyor. Grafit ile ince çizgiler ve hafif renk dokunuşlarının ustaca birleşimi, sanatçının çizgi ve ışık üzerindeki ustalığını gösteriyor. Kadının yüzü, yumuşak kızıl saçlarıyla çevrili, geniş siyah şapka altında düşündürücü bir ifade taşıyor; bu, kompozisyona dramatik bir kontrast katıyor. Yumuşak gölgeler ve hafif taramalar derinlik kazandırırken, elbise ve saçtaki ince renk dokunuşları esere sıcaklık ve canlılık katıyor.

Kompozisyon, figürün uzun formlarını ve profilinin nazik kıvrımlarını vurgulayarak basitlik ve sofistikasyon arasında bir denge kuruyor; bu da hem içsel düşünceyi hem de sakin bir güveni yansıtıyor. Bu eser, 19. yüzyıl sonu portrelerinin eşsiz bir örneği olarak, süslü detaylar yerine ışık ve renk nüanslarıyla oturmuş kişinin duygu yansımalarını vurguluyor. Sahne zamansız bir samimiyet ve kişisellik barındırıyor; izleyiciyi kadının düşüncelerini ve duygularını hayal etmeye davet ediyor. Bu tür çizimler, o dönemin kısa süreli ruh halleri ve kişilik özlerini minimum ama etkili çizgi ve renk kullanımıyla yakalama ilgisini yansıtıyor.