1901 yılında yapılmış bu büyüleyici eser, canlı renkleri ve ifadeci formlarıyla izleyiciyi etkiliyor; bir kadın, meyvelerle dolu elma ağacının dalları arasında yer alıyor. Akışkan bir sarı elbise giymiş olan kadın, yukarıdaki elmalara yansıyan kırmızı çiçeklerden oluşan bir halının tam ortasında zarif bir şekilde duruyor. Arka planda, yumuşak mavi ve beyaz tonları, merkezi figürü vurgularken, yeşil çimenle hoş bir kontrast yaratıyor. Kadının her iki elinde elmaların zarif bir şekilde duruşu, bereket ve bolluk hissini güçlü bir şekilde aktarıyor; bu, doğanın hediyesinin bir kutlamasıdır.

Renk paleti, toprak yeşilleri ve parlak kırmızıların zenginliğiyle dolu olup sıcak bir his uyandırıyor, izleyicileri huzurlu ve ideal bir anın içine davet ediyor. Sanatçının fırça çalışması katmanlı ama nazik; kalın fırça darbeleri ve canlı dokular gözle temas ve katılımı teşvik ediyor, sahnenin duygusal etkisini artırıyor. Sembolistlerin yaygın olduğu bir dönemde, bu eser yalnızca kadın figürünün güzelliğini yakalamakla kalmıyor, aynı zamanda dişilik, doğa ve yaşam döngüsü arasındaki daha derin bağları da gözler önüne seriyor, böylece onu 20. yüzyılın başındaki sanatsal duyguları yansıtan canlı bir temsil kılıyor.