To urzekające dzieło z 1901 roku oczarowuje żywymi kolorami i ekspresyjnymi formami, przedstawiając kobietę otoczoną bujnymi gałęziami jabłoni obciążonej owocami. Ubrana w zwiewną żółtą suknię, elegancko stoi pośród dywanu z czerwonych kwiatów, które zdają się odbijać jabłka na górze. Tło, pomalowane w delikatnych odcieniach niebieskiego i białego, podkreśla centralną postać i tworzy przyjemny kontrast z zieloną trawą otaczającą ją. Sposób, w jaki kobieta trzyma jabłka w każdej ręce, przekazuje silne poczucie płodności i obfitości — to święto darów natury.

Paleta kolorów, bogata w ziemiste zielenie i jaskrawe czerwienie, budzi uczucie ciepła, zapraszając widzów do wejścia w spokojny, idylliczny moment. Uderzenie pędzla artysty jest warstwowe, ale delikatne; grube pociągnięcia i żywe tekstury zapraszają do dotyku i zaangażowania, zwiększając emocjonalność sceny. W czasach, gdy symbolizm rozkwitał, to dzieło uchwyca nie tylko piękno postaci kobiecej, ale także głębsze związki między kobiecością, naturą i cyklem życia, czyniąc je żywym przedstawieniem artystycznych uczuć na początku XX wieku w odniesieniu do sztuki i matczynego objęcia natury.