Bu zarif portre, çocukluğun özünü çocukça ama aynı zamanda düşünceli bir tonla yakalar. Ön planda, genç bir çocuk, pomponla süslenmiş belirgin bir şapka takıyor ve bu, onun başka türlü ciddi olan görünümüne capcanlı ve eğlenceli bir cazibe katıyor. Çocuğun üzerindeki giysilerin üzerindeki hafif ışık etkileşimi, özellikle koyu ceketle, yumuşak beyaz yakalı ve nazik pembe kravatı ile olan kontrastı yaratıyor; bu da derinlik ve karakter duygusu yaratıyor, hem masumiyet hem de olgunluk yayıyor. Çocuğun duruşu ve tavrı bir gurur ve güven hissi iletiyor ve gençliğin karmaşıklığını - merak ve duruşun bir karışımını - işaret ediyor.

Arka planda, zemin renkleri; zengin kahverengi ve soluk yeşiller iç içe geçiyor ve konusu sarmalıyor, böylece onun merkezi sahneye geçmesini sağlıyor. Karmaşık bir çevrenin dikkat dağıttığı yerde, izleyici bu samimi ana çekiliyor ve bu sevgi dolu karakterin düşüncelerine ve duygularına dalıyor. Usta fırça çalışmaları ve yumuşak dokular, duygusal bir bağ kurulmasını sağlıyor ve muhtemelen geçmişe özlem ve sıcaklık duygusunu uyandırıyor. Monet'in eserinin bir parçası olarak, bu parça onun sanatçı olarak gelişimini yansıtıyor ve insan durumuna olan tutkusu, özellikle gençliğin ifadesinin basitliği ve karmaşıklığı alanındaki cazibesidir.