Bu samimi portre, genç bir kızın narin yüzünü, düşünceli bakışlarına hayat veren yumuşak ama kendinden emin fırça darbeleriyle yakalıyor. Sanatçı, genel olarak sakin tonlar arasında öne çıkan parlak kobalt mavisi giysisiyle toprak tonlarında yumuşak bir renk paleti kullanmış. Arka plan gölgeler içinde eriyerek tüm dikkati oturanın yüzüne yönlendiriyor; yüz, nazik ışıkla aydınlatılmış, cilt dokusunun ince detaylarını ve ifadesinin sessiz yoğunluğunu ortaya koyuyor.

Kompozisyon oldukça sıkı; izleyiciye yakınlık ve anlık bir his veriyor; sanki o derin, düşünceli gözlerin ardındaki fısıltıları duyuyorsunuz. Fırça darbelerinin akıcılığı hareket ve yumuşaklık hissi yaratıyor, sıcak kahverengi tonları ise nostaljik bir atmosfer uyandırıyor ve eserin 19. yüzyıl sonları ile 20. yüzyıl başı portreleri bağlamında tarihsel bir yere işaret ediyor. Bu eser, izleyiciyi konuğun iç dünyasını düşünmeye davet ederken, şefkatli gerçekçilik ve duygusal derinlikle izleyici ve figür arasında köprü kuruyor.