Αυτό το οικείο πορτρέτο αιχμαλωτίζει το λεπτό πρόσωπο μιας νεαρής κοπέλας, αποτυπωμένο με απαλή αλλά σίγουρη πινελιά που δίνει ζωή στο σκεπτικό της βλέμμα. Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί μια μετριοπαθή, γήινη παλέτα χρωμάτων, που διακόπτεται από το έντονο κοβαλτί μπλε του ενδύματός της, που τραβά το βλέμμα και προσθέτει ζωηρή αντίθεση στους κυρίως υποτονικούς τόνους. Το φόντο διαλύεται στη σκιά, εστιάζοντας όλη την προσοχή στο πρόσωπο της καθισμένης, το οποίο λούζεται σε απαλό φως, αποκαλύπτοντας λεπτές αποχρώσεις της υφής του δέρματος και την ήσυχη ένταση της έκφρασής της.

Η σύνθεση είναι στενή, δημιουργώντας αίσθηση οικειότητας και αμεσότητας· σχεδόν ακούς τις ψιθυριστές σκέψεις πίσω από αυτά τα βαθιά, στοχαστικά μάτια. Η ρευστότητα των πινελιών υποδηλώνει κίνηση και απαλότητα, ενώ οι ζεστοί καφέ τόνοι προκαλούν νοσταλγική ατμόσφαιρα, υπονοώντας το ιστορικό πλαίσιο της πορτραίτα της τέλους του 19ου και αρχών του 20ού αιώνα. Το έργο αυτό μας καλεί να σκεφτούμε τον εσωτερικό κόσμο του θέματος, γεφυρώνοντας το χάσμα ανάμεσα στον θεατή και το μοντέλο με την τρυφερή ρεαλιστική απόδοση και το συναισθηματικό βάθος.