Dramatik bir kompozisyon, izleyiciyi geniş bir manzarada yer alan uzak bir şehrin görüşü ile sarar; bu manzara, tematta çatışan bir gökyüzünün arka planında yer alır. Karanlık, dolgun bulutlar, baştaki toplanan havadan bir fırtınanın ya da derin bir değişiklik anının yaklaşmakta olduğunun sinyalini veriyor gibidir. Şehir, üzerinden altın bir ton düşen karmaşık mimarisiyle bir direniş ışığıyla karanlığın içinde belirir; bu, gizem ve beklenti hissi uyandırır. Bu büyük manzarada, bir grup figür kumlu bir yolda ilerler — tarihsel ve zamansız olan bir yolculuk gibi görünmektedir; her bir figür nazik hatlarla çizilmiş, onların hikayelerini ve yüklerini çağrıştırıyor.

Renk paleti dikkat çekicidir; toprak tonları derin mavi ve döngüsel yeşillerle birleşerek sahnenin duygusal etkisini artırır. Işık ve gölge arasındaki dinamik etkileşim neredeyse sinematik bir derinlik yaratır; bulutların arasından sızan güneş ışığı, figürleri aydınlatıyor gibi görünmekte ve onları ileriye yönlendirmektedir. Bu ustalıkla yapılan aydınlatma ve gölge kullanımı, sahnenin dramatik gerilimini arttırarak, izleyiciyi gezginleri ve şehri bekleyen şeyler üzerine düşünmeye sevk eder. Tarihsel bakış açısından, bu eser, kutsal anlatılara ve insanlığın destansı arayışlarına duyulan bir hayranlığı yansıtır; umutsuzluk ve belirsizlikle dolu bir geçiş anını şekillendirir.