Bu büyüleyici eser, 18. yüzyıl Londra'sından bir sokak sahnesini yakalıyor ve elinde kek sepeti taşıyan, şarkı söylüyor ya da bağırıyor gibi görünen bir adamı merkezine alıyor. Uzun bir paltosu, üç köşeli şapkası ve dizlikleriyle dönemin kıyafetlerini giymiş canlı figür, demir bir çitten kararlı adımlarla geçiyor. Arkasında, zarif kıyafetler giymiş üç kadın ve bir çocuk çay ritüeline katılıyor ve onların narin hareketleri dışında dışarıdaki sert satıcı ile zıtlık oluşturuyor. Sanatçının ifade dolu fırça darbeleri ve hassas mürekkep yıkamaları, dokularda ve tonlarda ince kontrastlar yaratarak derinlik ve anlatı sağlıyor.

Kompozisyon, hareketli sokak yaşamı ile özel ev hayatını ustaca dengeliyor; toprak tonları ve yumuşak gri tonlar adamın kıyafetlerindeki sıcak dokunuşlarla birleşiyor. Bu etkileşim duygusal bir gerilim yaratıyor; adamın enerjik çabasını ve arkasındaki çay toplantısının dingin huzurunu hissediyorsunuz. Tarihsel olarak bu eser, sadece Gürcü Londra'sındaki günlük yaşamı yansıtmakla kalmayıp, aynı zamanda sosyal ayrımları da vurguluyor—çalışan sınıf satıcısının bağrışmaları, içerideki nazik ve korunaklı dünya ile karşıtlık oluşturuyor. Gevşek ama hassas teknik, izleyiciyi yaklaşmaya ve dinlemeye davet ediyor; çağrılarla çay fincanlarının tınlamasının iç içe geçtiği anı hayal ettiriyor; zamana donmuş ama hikayeyle dolu bir an.