Bu nazik portre, toplumsal bir güzelliği hem samimi hem de zamansız bir şekilde yumuşak ve düşünceli bir pozda yakalıyor. Konu, yanaklarını hafifçe ellerine dayamış, hafif mavi gözleriyle nazik bir şekilde bakıyor; utangaç ve oyuncu bir gülümseme taşıyor. Sanatçının pastel kullanımı, cilde ve kumaşa kadife gibi bir yumuşaklık kazandırıyor; figür ile arka plan arasındaki sınırları yumuşatan hafif bir parlaklık yaratıyor. Sıcak ve hafif tonlardan oluşan palet, bej, toprak tonları ve ince pembelerle uyumlu; kadının parlak saçları ve hafif elbisesindeki ışıltılarla doğal bir ahenk sağlıyor; sanki sakin bir öğleden sonra hayaline götürüyor.

Kompozisyon merkezde ve samimi; kadının ince kolları ve narin parmakları yüzünü doğal bir şekilde çerçeveliyor ve izleyicinin dikkatini ifade dolu gözlere ve düşünceli ifadeye çekiyor. Yumuşak renk katmanları ve fırça darbelerinin ustaca harmanlanması, anlık bir görüntünün geçiciliğini yansıtıyor ve sanatçının empresyonist etkisini ortaya koyuyor. Resmin yumuşak dokusu, gençlik, güzellik ve zarafetin duygusal etkisini artırıyor, izleyiciyi sakin bir tefekkür anını paylaşmaya davet ediyor.