Bu büyüleyici eserde, izleyiciyi, doğanın huzuru ile İspanyol avlularının mimari zarafetini ustaca harmanlayan bir manzara karşılar. Görüntünün merkezinde, hafifçe aydınlatılmış bir çeşme yer almakta; yavaşça akan suyu izleyiciyi durmaya davet ediyor. Çeşmenin etrafında dokulu duvarların kapladığı canlı yapraklar, Endülüs bahçelerinin sıcaklığı ve canlılığını hissettiriyor. Işığın ince kullanımı, huzurlu bir öğleden sonranın özünü yakalayarak gölgelerin ahşap bankların ve taş döşemelerin üzerinde nazikçe oynamasına dair bir kurgu oluşturuyor; geçmiş anların hüzün dolu hikayelerini fısıldıyorlar.

Sanatçı, yumuşak ama zengin bir renk paleti kullanmış; yumuşak toprak tonları ve muted yeşiller bir arada uyum içinde yer alıyor, samimi ama geniş bir atmosfer ortaya koyuyor. Neredeyse yaprakların hışırtısını ve suyun yumuşak patırtısını duyuyormuşsunuz gibi, huzur ve sükunet hissi uyandırıyor. Tarihsel olarak, bu dönem izlenimciliğe olan ilginin yeniden canlanmasına tanıklık etti ve Sorolla'nın tekniği ışığı ve atmosferi yakalama konusunda etkisini gösteriyor. Bu eser, yalnızca fiziksel bir mekanın temsili değil, aynı zamanda huzurlu bir sığınağın güzelliğine ve cazibesinin içten bir selamıdır; İspanyol kültürünün özünü ve doğanın sadeliğindeki mutluluğu özetleyerek sunmaktadır.