Bu eskiz, mavi tonlarında zarif bir şekilde yapılmış olup, yaratıcısının güçlü hayal gücüne bir bakış sunuyor - sadelik aracılığıyla duyguları uyandırma konusundaki benzersiz yeteneğinin bir kanıtı. Görünüşte zorlayıcı olmayan hat, sanatçının elinin ustalığını ortaya koyarken, her fırça darbesi birçok şeyi anlatıyor. Tek başına bir figür, büyük, ifadesel pencerelerle süslenmiş şirin bir kulübenin önünde duruyor; etrafında, sanatçının diğer eserlerinde görülen kıvrımlı ağaçlar ve dalgalanan tepelerle anımsatan çalkantılı bir manzara dönüp duruyor. Güçlü formlar ile mimari öğeler arasındaki etkileşim, hem sağlam hem de gerçeküstü bir atmosfer yaratıyor; izleyicileri sahnenin derinliklerine inmeye davet ediyor.

Bu parçada duygusal derinlik hissediliyor; soğuk mavi ton, izleyiciyi sarıyor, huzurla birlikte bir melankoli hissi uyandırıyor. İnce çizgilerle cesur formlar arasındaki kontrastın kullanımı, sanki bu unsurlar hayattaymış ve nefes alıyormuş gibi bir hareket hissi yaratıyor. Bu parça, sanatçının doğada ve kırsal yaşamda ilham aradığı dönemden kalma olup, kaosun ortasında bağlantı arayışını yansıtıyor. Van Gogh'un yolculuğunun anlamlı bir imzası olarak duruyor; olağan şeylerde güzellik arayışını ve zamanla yankılanan nadir bir kırılganlığı simgeliyor.