Meyve ve camın uyumlu bir düzeni, bu muhteşem eserde doğa gerçekçiliğinin özünü yakalar. Odak noktası, bir dizi limonu barındıran, dokulu bir yüzeyle boyanmış bir sepetin içinde yer alır; limonların pürüzlü kabuğunu uzanıp hissetmek mümkünmüş gibi bir dokusal kalite yayıyor. Sepetin etrafında birkaç portakal dolaşır; derin renkleri, limonların mat sarı tonlarıyla ince bir şekilde zıtlık kurarak izleyicinin gözünü tuval üzerinde dans etmeye davet eder. Arkada, ince bir yeşil şişe duruyor; zümrüt yeşili camın ışıkta parıldaması, kompozisyona zarif bir dokunuş ekler ve dikkat çekici bir dikey eleman sağlar.

Renk paleti, güneşli bir mutfak ya da belki kırsal bir pazar tezgahının sıcak kucaklamasını kapsayan, rahatlatıcı bir sarı, yeşil ve toprak tonları karışımıdır. Van Gogh'un karakteristik fırça darbeleri sahneye hareket duygusu katıyor; dokusuyla dalgalanan kıvrımlı fırça darbeleri, canlı bir his yaratıyor. Eserin duygusal etkisi, huzur ve samimiyetle yankılanıyor, sanatçının hayatındaki özellikle çalkantılı bir dönemde ışık ve gölge arasında yolculuğunu yansıtıyor. Bu eseri Arles'te resmettiğinde, Van Gogh renk ve kompozisyonun derinliğini keşfediyor, gündelik hayatın basit güzelliğinde teselli arıyordu bu, sanatsal önemine ve tarzının evrimine dair çok şey anlatıyor, iyimserlik ve içsel mücadelelerinin ağırlığı arasında bir köprü kuruyor.