Bu zarif portrede bakıldığında, genç bir kadın asalet ve sükunet yayıyor; sakin ifadesi, nazikçe kıvrılmış saçlarında bulunan zarif bir pembe kurdele ile çerçeveleniyor. Akışkan bir elbise giymiş olan bu kadının yumuşak pembe ve krem tonları, mistik bir his uyandırıyor ve dimdik duran duruşu sessiz bir öz güveni çağrıştırıyor. Sanatçı hafif bir dokunuşla fırça darbelerini tuval üzerinde dans ettiriyor, bu sayede yüz hatlarının genel yumuşaklığını artırıyor.

Arka planda kullanılan yumuşak tonlar, figürü öne çıkarırken onun varlığını asla gölgelemeden güzel bir şekilde vurgu yapıyor. Işık ve gölge arasındaki uyum, onun elbisesinin dokusuna ve yüze hayat veriyor. Tüm kompozisyonu yumuşak eğriler ve nazik kenarlarla harmanlayarak sadece güzellik değil, aynı zamanda zamanın bir anını da aktararak izleyiciyi zarafet ve incelik dolu bir dünyaya davet ediyor. Bu eser, geç Impressionizm stilinin bir örneği olarak öne çıkarken, portrede bireysel ifadenin bir değişimini yansıtıyor ve günümüz izleyicileriyle de yankılanmaya devam ediyor, insan güzelliğinin zamansız cazibesini hatırlatıyor.