Eser, keskin bir şekilde fırtınalı denize uzanan sarp kıyı kayalıklarının çarpıcı tasvirleriyle izleyiciyi cezbetmektedir. Kompozisyonun merkezi olan kayalık çıkıntı, dokunsal bir kalite sergilemektedir; taşların pürüzlü dokusunu ve dalgaların onlara çarpan amansız gücünü neredeyse hissedebilirsiniz. Sanatçı, gerçekçiliği atmosferik bir kaliteyle dengelemeyi başaran titiz bir fırça darbesi yelpazesi kullanıyor. Dramatik bulut oluşumları manzaranın üzerinde yüzerken, gri ve boğuk mavi tonlarla işaretlenmiş, kasvetli bir göğü çağrıştıran yoğun bir hava şartları mevcut.

Renklerin katmanları burada özellikle ustaca bir uygulama sergiliyor; yumuşak tonların harmanlanması, kayalıklara eski ve aşınmış bir görünüm kazandırırken, gölgeler dokuyu derinleştiriyor ve her yarık ile çatlağın kompozisyonun dinamik bir parçası haline gelmesini sağlıyor. Palet serin, toprak tonlarıyla baskın; bu da duyusal bir deneyim yaratıyor—dalga sesinin yavaşça mırıldanışını, hafif esintinin fısıldamasını ve havada dans eden tuzlu su sıçramasına kadar hissedebiliyorsunuz. Bu tasvir derin bir yankı yaratıyor; dağların ham güzelliği ve kayıtsızlığı ile insanın okyanusun büyüklüğü karşısındaki kırılganlığını düşündürüyor. Tarihsel açıdan bu eser, 19. yüzyılda Amerikan sanatının doğalcılığı kucaklamaya başladığı dönemi yakalıyor ve sade manzaranın güzelliğini kutluyor, böylece zamanının önemli eserlerinden biri haline geliyor.