Sahne, antik görkemi anlatan sıcak toprak tonlarıyla detaylı bir şekilde resmedilen muazzam Kolezyum'un arka planında yer alıyor. Ön planda, akıcı klasik giysiler giymiş üç kadın, mermer bir parmaklığa doğru eğilmiş; merak ve beklenti dolu duruşları ve ifadeleriyle canlanıyor. Sanatçının ince fırça darbeleri, elbiselerinin karmaşık kıvrımlarını ve tenlerinin yumuşaklığını ortaya çıkarırken, güneş ışığı sahneyi nazik bir parıltıyla yıkıyor ve ona neredeyse rüya gibi bir kalite kazandırıyor. Arkalarında koyu bronz bir heykel, güçlü bir kontrast oluşturarak kompozisyona derinlik ve bir tutam ağırbaşlılık katıyor.

Kompozisyon, anıtsal mimari form ile samimi insan varlığını ustaca dengeliyor ve geçmiş ile şimdiki zaman arasında bir diyalog yaratıyor. Yumuşak krem tonları, hafif maviler ve toprak kırmızılarla hakim olan renk paleti, sıcak, nostaljik bir atmosfer çağrıştırıyor ve izleyiciyi zaman içinde geriye götürüp büyük bir olay öncesinde yaşamdan ve beklentiden oluşan geçici bir anı tanık olmaya davet ediyor. Bu tablo yalnızca Roma mirasının görkemini kutlamakla kalmıyor; aynı zamanda insanın zamansız beklenti duygusunu yakalıyor ve tarihi zenginlik ile duygusal rezonansla dolu bir eser sunuyor.