Bu canlı tasvirde, kendimizi ilkbaharın hareketli aktivitelerine kaptırmış hissediyoruz - mevsimin getirdiği enerji ve vaat somut bir şekilde hissediliyor. Sahnenin merkezinde, köylülerin bir masanın etrafında toplanarak, toplumsal yaşamın ve tarımsal bereketin kalbini anlatan bir ziyafet için titizlikle hazırlık yaptığı canlı bir tasvir görüyoruz. Figürler canlanmış, yüz ifadeleri çalışırken hem konsantrasyon hem de neşe karışımı bir duygu ile dolu; belki de sıcak havanın gelişini ve emeklerinin meyvelerini kutluyorlar. Her bir hareket güçlü duygularla dolup taşıyor; sanki ilkbahar kutlamalarının içinde dokunmuş kahkahalar ve sohbetler yankılanıyor.

Etrafındaki manzara toprak tonunda ve dokulu, ağaçlar hemen çiçek açmaya başlamakta; bu durum yenilenmeyi ve büyümeyi simgeliyor. Yeşil ve kahverengi tonlarının nazik geçişleri, tuvale hayat veren büyüleyici bir paleti yansıtıyor. Uzakta yükselen kilise kulesi, pastoral geleneğin ve topluluğun sosyal yapısının ciddi bir hatırlatıcısı olarak gururla duruyor. Sanatçının ayrıntılara (giyisilerin ince hatlarından, rustik mimariye ve çevredeki hayvanlara kadar) ustaca yaklaşımı, izleyicileri bu pastoral cennete çekiyor; sanki etrafımızdaki doğanın uyanışının ritmini duyabiliyormuşuz gibi, ilkbaharın getirdiği nafiz anların kutlanışını konu alan bir yaşam senfonisi var.