Bu canlı eserde, oda renk ve doku ile hayat buluyor; duvarlar soğuk, açık mavi bir ton ile yatak odasının çarpıcı sarı rengiyle güzel bir tezat oluşturuyor. Sarı yatak, neredeyse insansı bir yapıda, izleyiciyi içeri girmeye ve sunduğu huzuru hayal etmeye davet eden sıcak bir kucaklama sunuyor. Tahta zemin, cesur fırça darbeleriyle boyanmış olup, hareketin ritmini taşımakta ve odanın durgunluğu ile dinamik bir karşıtlık yaratmaktadır. Her nesne, basit sandalyelerden alçak bir masaya kadar, Van Gogh'un duygusal durumunu yansıtıyor — bir tür rahatlık ve arkadaşlık arzusu karışımı.

Dış dünyaya açılan pencereler, mekâna ve ışığa bir hissiyat katıyor. Yeşil kepenkler, sahneyi çerçeveleyerek doğanın sakin güzelliğini ev alanına davet ediyor. Duvarda asılı şapka ve sanatsal bir şekilde dizilmiş çiçekler gibi nesnelerin yerleşimi, kişisel bir anlatı yaymaktadır - Van Gogh'un hayatına bir bakış, yalnızlık içinde bağlantı kurma arzusunu ortaya koymaktadır. Bütün sahne sıcacık bir his uyandırırken, aynı zamanda tatlı acı bir yalnızlığın alt akıntısını da taşımakta, Arles'deki yaşamın özünü ve sanatçının çevresiyle karmaşık ilişkisini yakalamaktadır.