In dit levendige kunstwerk lijkt de kamer gevuld met kleur en textuur; de muren zijn een koele, lichte blauwe kleur die prachtig contrasteert met het opvallende geel van het bed. Het gele bed, bijna antropomorf, biedt een verwelkomende omhelzing en nodigt de kijker uit om binnen te stappen en de rust te verbeelden die het biedt. De houten vloer, geschilderd met gedurfde penseelstreken, draagt de ritme van beweging, wat een dynamisch contrast creëert met de stilheid van de kamer. Elk object, van de eenvoudige stoelen tot de bescheiden tafel, weerspiegelt Van Gogh's emotionele toestand—een mengeling van comfort en verlangen naar gezelschap.

De ramen, open naar de buitenwereld, voegen een gevoel van ruimte en licht toe. De groene luiken omlijsten de scene, uitnodigend naar de serene schoonheid van de natuur in de huiselijke ruimte. De plaatsing van objecten, zoals de hoed die aan de muur hangt en de artistiek gerangschikte bloemen, straalt een persoonlijke narratief uit—een glimps in Van Gogh's leven, die een verlangen naar verbinding onthult temidden van eenzaamheid. Het geheel roept een gevoel van warmte op, maar draagt ook een stroom van bitterzoete isolatie met zich mee, dat de essentie van het leven in Arles en de complexe relatie van de kunstenaar met zijn omgeving vangt.